رسول گرامی اسلام فرموده‌اند: همانا خداوند با خوشنودی فاطمه خشنود و با ناراحتی فاطمه ناراحت می‌شود.۱ پس آنگاه که خداوند “نفس مطمئنه” (پیامبر گرامی اسلام) را به سوی خود می‌خواند در حالی که خداوند راضی است و نفس مطمئنه هم راضی است، چگونه می‌توان گفت که زهرای مرضیه از این امر ناراضی بوده‌اند؛ که رضایت خداوند رضایت حضرت فاطمه زهرا سلام‌الله‌علیها است.
پس آن همه زاری و گریه پس از رحلت نبی مکرم اسلام، از غم فقدان پدر نبوده، بلکه از آن جهت بود که از رأس امت اسلامی شخصی رفت بدون آنکه بر آن امت کسی همانند یا بهتر از آن باشد.۲ چرا که در سقیفه کسی را که شایسته بود، از رأس امت حذف کردند.
پ ن: بر گرفته از صحبت‌های حجت الاسلام طائب در برنامه مصباح از شبکه سه در شب شهادت حضرت زهرا سلام‌الله‌علیها
۱- إنَّ الرَّبَ یَرضی لِرِضا فاطمه و یَغْضِبُ لِغَضَبِ فاطمه (مستدرک الحاکم، جلد ۳، ص ۱۵۴)
۲- مَا نَنسَخْ مِنْ آیَهٍ أَوْ نُنسِهَا نَأْتِ بِخَیْرٍ مِّنْهَا أَوْ مِثْلِهَا ۗ أَلَمْ تَعْلَمْ أَنَّ اللَّـهَ عَلَىٰ کُلِّ شَیْءٍ قَدِیرٌ (بقره/۱۰۶)
