عکس‌نوشت

و ناگهان آسمان

رسیدن به مقصد آرزویی است که برای آن باید در راه بود. مگر می‌شود در راه نباشی و به مقصد برسی؟ و حال اگر در راه بودی و به مقصد نرسیدی، به همان اندازه که از مسیر را طی کرده‌ای، از دیگران پیش افتاده‌ای و به مقصد نزدیک‌تر بوده‌ای.

اینجا نه منزل، که معبری است برای عبور. نه مکان، که طریقی است برای سفر. نه زمان، که فرصتی است برای رسیدن. همه مسافریم، چه اگر ندانیم.
رسیدن به حق تعالی هدف است و برای آن مسیری نیست جز صراط مستقیم. و اگر برخاستن را به جای نشستن، و رفتن را به جای ماندن، و رسیدن به حق تعالی را مقصد انتخاب کردیم، همانا ما رهپویان وصالیم.
تا مقصد نه فاصله در بُعد مکان است و نه در بُعد زمان؛ که «ایمان» مرکب، و «شوق» سرعت است.

و ناگهان درهای آسمان گشوده می‌شود برای مؤمنین، همانان که لایق شده‌اند! آنان رسیده‌اند و ما مانده‌ایم…

و ناگهان آسمان

و ناگهان آسمان

و ناگهان آسمان

بیست و چهار فروردین سالگرد روزی است که جمعی از رهپویان به وصال «رسیدند» و ما «ماندیم!»

محمدهادی خسروی

محمدهادی خسروی ۱۲ سال است که به صورت حرفه‌ای وارد عرصه عکاسی شده است. او علاوه بر عکاسی خبری، در عکاسی معماری، صنعتی، مذهبی، طبیعت، رویداد و همایش، و تورهای مجازی تخصص دارد و تا کنون برای افراد، شرکت‌ها و ادارات مختلفی کار کرده است. او می‌تواند با درک نیاز واقعی کارفرما، بهترین و مطلوب‌ترین اثر را ارائه کند. وی همچنین عناوین و افتخارات مختلفی در جشنواره‌های ملی و بین‌المللی کسب کرده است.

نوشته‌های مشابه

۱۰ دیدگاه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دکمه بازگشت به بالا