رسیدن به مقصد آرزویی است که برای آن باید در راه بود. مگر می‌شود در راه نباشی و به مقصد برسی؟ و حال اگر در راه بودی و به مقصد نرسیدی، به همان اندازه که از مسیر را طی کرده‌ای، از دیگران پیش افتاده‌ای و به مقصد نزدیک‌تر بوده‌ای.
اینجا نه منزل، که معبری است برای عبور. نه مکان، که طریقی است برای سفر. نه زمان، که فرصتی است برای رسیدن. همه مسافریم، چه اگر ندانیم.
رسیدن به حق تعالی هدف است و برای آن مسیری نیست جز صراط مستقیم. و اگر برخاستن را به جای نشستن، و رفتن را به جای ماندن، و رسیدن به حق تعالی را مقصد انتخاب کردیم، همانا ما رهپویان وصالیم.
تا مقصد نه فاصله در بُعد مکان است و نه در بُعد زمان؛ که «ایمان» مرکب، و «شوق» سرعت است.
و ناگهان درهای آسمان گشوده می‌شود برای مؤمنین، همانان که لایق شده‌اند! آنان رسیده‌اند و ما مانده‌ایم…
بیست و چهار فروردین سالگرد روزی است که جمعی از رهپویان به وصال «رسیدند» و ما «ماندیم!»
چهار ساله که چنین روزی با حسرت دل و داغ جگر اشک میریزیم…
خوشا به سعادت اونا که اینچنین رفتن…
ای آوینی زمان. تو کجا بودی تا کنون
:) برو…
سلام دوست قدیمی . امان از این حق کپی رایت که رعایت نمیشه .
لینکت کردم دوسی . دست ما رو هم بگیر
سلام.به روز هستم با مطلب مهمی تحت عنوان:”خطر مذهبی های بی خطر”
حتما حتما سربزنید و تا آخر بخوانید. منتظر نظرتان هستم.
http://iga.parsiblog.com/
یازهرا(س)
خبر موفقیت شما در جشنواره رو شنیدم ؛ تبریک میگم و امیدوارم موفقیت های شما مستمر و روز افزون باشد
تشکر از لطف شما :) من هم برای شما بزرگوار آرزوی موفقیت و توفیق روزافزون می‌کنم.
چرا کوثرانه رو توی پیوندهات نذاشتی؟!
من از اونجا تورو پیدا کردم.
خوبه وبت.
داشتم لینک رو، اما غیر فعال بود! ممنون از یادآوری؛ فعال ش کردم.
از لطف شما هم سپاس :)