محمدهادی خسروی در سال ۱۳۶۲ در شیراز و در خانواده‌ای معتقد به دنیا آمد. در شغل‌های مختلفی نظیر کارشناس سخت افزار، کارشناس سیستم‌های اتوماسیون اداری، چاپ و تبلیغات، و طراحی گرافیک در ادارات و شرکت‌ها فعالیت نمود.
اما هیچ‌یک از این فعالیت‌ها پاسخگوی نیاز درونی و نوع نگاه متفاوت وی نبود. از سال ۸۲ عکاسی را آغاز نمود. آنچه که در عکاسی برایش جذاب بود تنوع تعاملات و ارتباط با جهان اطراف و قرار گرفتن در موقعیت‌های مختلف بود که باعث جذابیت عکاسی خبری برای او شد.

عکاسی باعث تقویت نگاه دقیق وی شد. این تیزبینی در کنار هوش زیاد باعث رشد و توسعه توانایی یادگیری اجتماعی در او شد. فعالیت به عنوان یک خبرنگار، فرصت نزدیکی به افراد مختلف با دیدگاه‌های بعضا متضاد نسبت به هم را برایش پدید آورد. ارتباط گیری نزدیک با مسئولین بلندپایه، مردم عادی شهر و روستا، استاد و دانشمند، کاسب و تاجر، فقیر و غنی، کم سواد و با سواد، تا معتاد و مجرم، این همه باعث شد تا با دیدگاه‌ها و جهان‌بینی‌های متعددی آشنا شود و عمق نگاه وی را وسعت داد.

توجه به دیدگاه‌های اسلامی و لمس اقشار مختلف مردم، دغدغه‌های ارزشمندی را در او شکل داد و ذهن فعال و جستجوگرش را برای آرامان‌های بلندی به پرواز در آورد. توجه به نیازهای واقعی مردم و جامعه و علاقه‌مندی شخصی برای کشف مدل‌هایی که منجر به ارتقاء مردم و جامعه شود، او را به سمت تبدیل شدن به یک «حل کننده‌ی مسئله» سوق داد.

توانایی ویژه‌ای که سال‌ها برای کشف آن تلاش کرد و با بهره‌مندی از الطاف خدواند زمینه‌های پرورش و شکل‌گیری درست این توانایی در فعالیت‌های مختلف رسانه‌ای، اجتماعی، فرهنگی، و هنری برای او پدید آمد. اکنون علاوه بر فعالیت رسانه‌ای، و هنری در حوزه‌های عکاسی، تصویربرداری و کارگردانی، پس از سال‌ها جستجو، گمشده‌ی درونی خود را یافته و به دنبال عملی‌کردن توانایی ذاتی و بالقوه‌ی خود یعنی «حل کننده‌ی مسئله» است.